Van Reims naar huis
Het laatste staartje van de Onvoltooide! Dit jaar mag het gaan gebeuren: het afmaken van de route Rome-’s-Hertogenbosch. Recapitulerend: we begonnen in 2018 bij de Sint Jan van Lateranen in Rome en strandden toen door een sterfgeval in de familie op de Grand Saint Bernard.
Onze volgende poging in 2022 om wat we de Onvoltooide waren gaan noemen, strandde in Besançon door mankementen in onze knieën; we hadden de afdaling uit de Alpen onderschat. In 2023 hadden we tijd om het stuk van Besançon naar Reims te lopen en dit jaar wordt het dus de vierde aanloop ter beëindiging van de Onvoltooide, die van Reims naar ’s-Hertogenbosch.
Sfeer opsnuiven
Op maandag 12 augustus 2024 snorren we per TGV naar Reims en beginnen, na een dagje sfeer opsnuiven in die fijne stad, twee dagen later aan onze wandeling in het saaie stuk naar de Belgische grens bij Rocroi. We volgen de Via Campaniensis. Keurig in track gezet door het Vlaams Compostelagenootschap. Kaarsrechte Romeinse wegen helpen ons om de kilometers weg te tikken. Een mooie gedachte om op de tracks van de geschiedenis door de landbouwvelden van Noord-Frankrijk te lopen. Prachtige uitzichten zijn ons deel, maar helaas ook lege dorpjes en weinig overnachtingsmogelijkheden.
Zoeken, bellen, mailen
Dit euvel zal ons deze tocht achtervolgen: door onze eigen limiet van maximaal 20 km wandelen per dag, lopen we tegen de grenzen van het vinden van slaapplaatsen aan. Om niet elke dag bezig te zijn met zoeken, hebben we thuis de eerste vijf dagen onderkomens al gevonden en geboekt. Dat kostte ons wel drie dagen zoeken en bellen of mailen! De eerste overnachting lukte ons in het gehuchtje Boult-sur-Suippe bij Bazancourt. We treffen er een mooie gîte aan met twee hele lieve mensen als gastgevers. De kop is eraf!
Het weer is prima om te lopen. Tussen de 22 en 30 graden Celsius. De volgende dagen van onze tocht ook. Met één uitzondering: de derde dag is een regendag met ook nog eens ruim twee kilometer modderpaden op de GR 654, die deel uitmaakt van de Campaniensis. Gelukkig treffen we aan het eind van die dag een op alles voorbereid zijnde gîte in Vaux-Villaine, waar zowel wij als onze spullen perfect worden verzorgd.
Pelgrimsherberg
Na Rocroi is de Campaniensis ten einde en vervolgen we onze weg op de Via Monastica, die ons in 17 etappes kaarsrecht naar de pelgrimsherberg in Vessem en in twee dagen verder naar Den Bosch zal leiden.
Het moet gezegd: de Vlamingen hebben geweldig werk verricht met het recent maken van routebeschrijvingen en overnachtingsadressen. Alles is makkelijk te downloaden in gpx of kml en de overnachtingsadressen verschijnen keurig in de kaartjes. De routeboekjes zijn bij het genootschap te koop.
Santiago di Compostela
Het merkwaardige feit doet zich wel voor, dat alle locals die je ontmoet denken dat je naar Santiago loopt, terwijl de aanloop over deze routes tot Reims tevens de aanlooproute naar Rome is. In Reims stap je namelijk eenvoudig over op de Via Francigena die je vervolgens tot in Rome brengt. Omdat wij à contrair lopen, komen we aardig wat Belgische en Nederlandse pelgrims tegen op een dag, waarvan de helft onderweg is via Reims naar Rome en de helft naar Santiago di Compostela.
Over de Frans-Belgische grens gaande, na Rocroi, komen wij in mooie plaatsjes als Givet en Dinant. Ze zijn het zeker waard om uitgebreid te verkennen. Bij Namen, ook zo’n mooie stad, stranden we echter opnieuw op onze voettocht naar huis.......
Reden: het lukt ons niet om tussen Namen en Den Bosch op max 20 km lopen per dag huisvesting te vinden. Óf er is geen mogelijkheid, óf men is bezet of met vakantie óf de plaatsvervangende hotels zijn veel te duur (€ 150/nacht zonder ontbijt).
Allermooiste herinneringen
Na intensieve discussies besluiten we om in Namen de trein naar Maastricht te nemen en vandaar de volgende dag per spoor verder te gaan, naar huis! Alle gedoe, uren per dag aan bellen en mailen om onderdak, is het ons niet waard om die laatste 200 kilometer coute que coute te willen afmaken. De vreugde in ons Vrije Voeten leven is voor ons belangrijker dan angstvallig vasthouden aan het voltooien van de Onvoltooide.
En zo blijft de Onvoltooide de Onvoltooide ☺️
Hiermee sluiten we onze hobby van pelgrimeren af. Sinds onze eerste tocht naar Rome liepen we als Vier Vrije Voeten samen 11.000 kilometer met onze rugzak op. We stoppen met pelgrimeren, maar in ons hart dragen we de allermooiste herinneringen voor altijd met ons mee.